Officieel leven we in een omgeving die volledig inflatievrij is, tot spijt zelfs van wie het benijdt. Want de centrale banken doen hun uiterste best om toch maar een beetje inflatie te krijgen als signaal dat we economisch aan de beterhand zijn. Al hun inspanningen daaromtrent hebben tot dusver nog niets opgeleverd. Niet inflatie maar deflatie is momenteel de grote vijand van de centrale bankiers. De recente daling van de olieprijzen heeft dat deflatiegevaar nog verder aangemoedigd. Met alle gevolgen van dien.
De vraag moet echter gesteld worden of de inflatie inderdaad volledig onder controle is zoals men ons maar al te graag wil doen geloven. De man in de straat, zowel in de Verenigde Staten als aan deze kant van de Atlantische Oceaan, heeft het gevoel dat het dagelijks leven wel degelijk duurder wordt, ook al weerspiegelt zich dat niet in de inflatiecijfers. De jongste maanden hebben sommige blogs zich bezig gehouden met het berekenen van de echte kostprijs van het leven van alledag. Charles Hugh-Smith heeft op OfTwoMinds blog geprobeerd het echte inflatieniveau te berekenen.
Hugh-Smith komt voor de Verenigde Staten op een inflatie van plusminus 7%, waarbij de consumentenprijzen sinds 2001 met 160% zijn gestegen. Maar dat wordt angstvallig geheim gehouden om het grote publiek niet ongerust te maken. Want wat zal er gebeuren als de échte inflatiecijfers bekendgemaakt worden? Het huidige financieel-economische status quo zou onmiddellijk imploderen. In de VS zouden de uitgaven voor de sociale zekerheid ontploffen, een scenario dat zich makkelijk naar deze kant van de grote plas laat extrapoleren.
De sociale uitkeringen, gaande van werkloosheidsuitkeringen tot en met pensioenen, zouden op jaarbasis met 7% stijgen, een uitgave die de overheden zich onmogelijk kunnen veroorloven. Anderzijds zouden de beleggers niet langer vrede kunnen vinden met een nulrente, ze zullen een compensatie eisen voor het verlies aan koopkracht. Met als gevolg dat de rente op staatsobligaties door het plafond zou vliegen. Maar ook de rente op kredieten kan exploderen, met als gevolg dat er minder huizen, wagens enzovoort gekocht zullen worden. Uiteindelijk zou het ganse systeem omver vallen, waarbij we niet mogen vergeten dat de inflatie onmogelijk aan banden te leggen is. ‘Gewone’ inflatie zal zo eindigen in hyperinflatie. En dan zou het spel pas helemaal op de wagen zitten.
