Wie zal als eerste de helikopter uit de garage halen, deze vol bankbiljetten laden om het geld vervolgens over de hoofden van de burgers uit te strooien? We hebben het dan uiteraard over het fameuze helikoptergeld. Het geschetste beeld strookt weliswaar niet helemaal met de werkelijkheid, maar het geeft toch een goed beeld van wat helikoptergeld eigenlijk is. De centrale banken kunnen voor sinterklaas spelen door geld uit te delen waar als puntje bij paaltje komt niemand voor heeft gewerkt en waar dus eigenlijk ook niemand recht op heeft. Wie zei daar ook al weer dat we in een gekke wereld leven?
Die gekke wereld heeft van alles voor ons in petto, maar dan meestal wel zaken die niemand graag ziet komen. Spaarders en renteniers schreeuwen al geruime tijd moord en brand over de negatieve rentevoeten, die meebrengen dat zij wat het realiseren van enig rendement op hun spaarcenten betreft waarschijnlijk nog jarenlang op een houtje zullen mogen bijten. Ook de valutaoorlogen zijn zo iets geks waar niemand echt op happig is, maar die blijkbaar in onze genen ingebakken zit. Iedereen leeft nog altijd in de overtuiging dat een zo zwak mogelijke munt de eigen economie alleen maar kan versterken in de vorm van een verbetering van de concurrentiepositie op de forexmarkten.
Tegen die valutaoorlogen werd al in 2010 gewaarschuwd door de Braziliaanse minister van Financiën Guido Mantegua. Die stelde toen dat van ‘currency wars’ niemand ooit beter is geworden, ze leven onder de streep alleen maar verliezers op. Een waarheid als een koe wanneer u het ons vraagt. Maar dat laten de centrale bankiers zich niet aan hun hart komen, ze gaan vrolijk verder met oorlogje spelen op de valutamarkten. Japan en Europa maken zich op om de koers van respectievelijk de yen en de euro nog verder te laten zakken.
Daardoor dreigen de financiële markten in een nog gevaarlijkere situatie te belanden. Stilaan wordt namelijk duidelijk dat de slagkracht van de centrale bankiers uitgewerkt is, hun acties leveren nog nauwelijks resultaten op. Erger nog is dat de valutaoorlogen dreigen over te slaan naar de rentemarkten. Steeds meer rentevoeten duiken onder nul en ook hier dreigt een opbod te ontstaan.
Moeten we er nog aan herinneren dat de grote crisis van 2008 eveneens wortels had op de valutamarkten. Als gevolg van 3 golven van quantitative easing daalde de koers van de dollar met 16% tussen maart 2009 en augustus 2011, wat de andere centrale banken op hun beurt tot ingrijpen dwong. Zo dreigen de valutaoorlogen in een steeds hogere versnelling te belanden.
