Op de recente MoneyWeek Conference kwamen een aantal thema’s aan bod die alle verband houden met het thema van de financiële repressie. Dat modewoord is nog niet in alle lagen van de bevolking ingeburgerd, maar het lijdt weinig twijfel dat het weinig goeds belooft voor de man in de straat en zijn spaargeld. De Europese Centrale Bank houdt ons in een ijzeren wurggreep en is niet van plan om die op korte of middellange termijn te lossen.
Het symbool van die financiële repressie zijn uiteraard de negatieve rentevoeten. Die zijn een heuse nachtmerrie geworden voor spaarders en renteniers, want hun geld brengt al geruime tijd niets meer op. Nochtans is dat spaargeld noodzakelijk om de betrokkenen een rustige oude dag te bezorgen. Maar daar ligt onze overheid niet van wakker, die heeft een eigen agenda en zal daar niet snel van afwijken.
Kunstmatig laag gehouden rentevoeten zijn duidelijk in het voordeel van de ‘big spenders’, zij die het geld aan deuren en ramen uitgooien. En laat nu toevallig de overheid één van die ‘big spenders’ zijn. Het staatshuishouden is jarenlang slecht gevoerd, met als gevolg dat de ganse wereld zucht en kreunt onder een schuldenberg die zijn gelijke in de geschiedenis niet heeft. En precies daarom voert de overheid haar politiek van financiële repressie.
Ze doet dat met behulp van de centrale bank. De grote ontleners van geld, waaronder dus de overheid, hebben alle prioriteit gekregen en dit ten nadele van de spaarders. Alleen door de rente superlaag te houden kan de overheid haar politiek van gul geld uitgeven volhouden. Stijgt de rente, dan zou de dienstverlening die de overheid pretendeert aan te bieden niet langer vol te houden zijn. En daarom zal die financiële repressie nog lang blijven duren.
