De financiële markten bevinden zich momenteel in een soort niemandsland, in die zin dat geen zinnig mens nog durft te voorspellen waar de experimenten van de centrale bank toe zullen leiden. Fenomen als nulrente en quantative easing zijn nieuw in de financiële wereld, om maar te zwijgen van negatieve rentevoeten en helikoptergeld. Deze experimenten zijn momenteel nog altijd in volle gang, maar de eerste resultaten ervan zijn allesbehalve bemoedigend. Het valt nog af te wachten of we op het huidige pad kunnen verder gaan. Mogelijk zullen we toch een paar stapjes terug moeten zetten.
De gevolgen van de monetaire politiek van de centrale banken zoals die nu wordt gevoerd, hangen nog steeds aan een zijden draadje. Eigenlijk valt er nog niets zinnigs over te zeggen. Maar de kritiek weerklinkt inmiddels wel steeds luider. Zo zou de Europese Centrale Bank de financiële markten grondig verwoest hebben, aldus Mike Krieger van Libertyblitzkrieg. Beleggers zijn niet langer beleggers, ze zijn eerder te vergelijken met konijnen die rond een lichtbak huppelen. Die lichtbak is in dit geval uiteraard de centrale bank, wiens signalen het wel en wee op de markten bepaalt.
Het zijn niet langer de fundamentals die de obligatie- en aandelenmarkten aansturen, maar wel het gedrag en vooral de aankondigingen van de centrale banken. Eigenlijk komt alles wat er gebeurt neer op een vorm van front running, iedereen probeert zo goed mogelijk te voorspellen wat de ECB (of bij uitbreiding de andere centrale banken) zal doen en daar naar te handelen. Om in de huidige omstandigheden toch een behoorlijk resultaat te realiseren, wordt in toenemende mate beroep gedaan op derivaten.
Het spreekt voor zichzelf dat dit een allesbehalve gezonde situatie kan genoemd worden. Het volstaat om te kijken naar de fors gestegen belangstelling voor Europese credit-default swap indexes, waarop gespeculeerd wordt dat het een lieve lust is. Uiteraard vormt speculatie een uiterst wankele basis om een belegging te doen. Herinneren we nogmaals aan het spreekwoord ‘de kruik gaat zo lang te water tot ze barst’. Het staat als een paal boven water dat het ook met de politiek van de ECB (en die van de andere centrale banken) vroeg of laat fout zal aflopen. Wees daar in ieder geval op voorbereid.
