Beijing

We weten al geruime tijd dat de cijfers over de Chinese economie met een stevige korrel zout genomen moeten worden. China is een land met een centraal geleide economie en dat betekent in de praktijk dat de overheid beslist met welk percentage de economie mag groeien. En, wonder boven wonder, uiteindelijk blijken de BBP-cijfers altijd overeen te stemmen met het door Beijing vooropgestelde objectief.

Maar er is natuurlijk veel meer dan alleen maar Turkije. Jan Hatzius, chef economie bij Goldman Sachs, vreest vooral voor protectionisme. Donald Trump zal een ‘Amerika eerst’ politiek voeren en dat moet onvermijdelijk kwaad bloed in de rest van de wereld zetten. Ook de gevaren verbonden aan protectionisme worden onderschat, ze kunnen uiteindelijk serieuze schade toebrengen aan de economie.

De Chinezen hebben met andere woorden op een relatief korte termijn periode iets minder dan 10% van de bestaande goudvoorraden opgekocht. Het kan nu wel best zijn dat ze van bling bling houden (iets wat ook effectief het geval is) maar het aankopen van goud op zo’n grote schaal heeft natuurlijk een onderliggende bedoeling. Alleen heeft China ons nooit verteld wat die bedoeling is. Wat maakt dat we gedwongen zijn om er naar te gissen. In ieder geval wil Beijing over zo goed mogelijke kaarten beschikken als het om de tafel gaat zitten voor een rondje pokeren.

Dat maakt dat China een ‘wild card’ in de wereldeconomie is. Regelmatig wordt gewaarschuwd voor een harde landing van de Chinese economie. Die is er weliswaar nog altijd niet gekomen, maar uitstel betekent in dit geval zeker geen afstel. China bengelt op een smalle koord en een val in de diepte behoort nog altijd tot de mogelijkheden. Bijkomend nadeel is dat het hier een centraal geleide economie betreft, wat als consequentie heeft dat de regering in Beijing ons over de gezondheidstoestand van haar economie kan komen vertellen wat ze wil.

We trappen ongetwijfeld een open deur in door te stellen dat we leven in een wereld die op schulden is gebouwd. Het aangaan van schulden is de gewoonste zaak van de wereld geworden en dus doet iedereen vrolijk aan dit spelletje mee. Inmiddels lijkt er zelfs een recordrace aan de gang te zijn met als inzet én opperpalm de titel van grootste schuldenmaker in de wereld. Wie slaagt er in om op zo kort mogelijke termijn zo veel mogelijk schulden te maken?, daar komt het ongeveer op neer.