Onze pensioenen zijn onbetaalbaar, we stevenen op een levensgroot probleem af. Met deze boodschap worden we regelmatig om de oren geslagen, maar blijkbaar is ze nog altijd niet heel goed tot ons doorgedrongen. Want tot dusver is niemand in actie gekomen om het probleem het hoofd te bieden. En nochtans zijn de problemen maar al te duidelijk zichtbaar, alleen een blinde zou ze kunnen negeren.
Na een beurshausse die al 8 jaar duurt en met een koersstijging van in totaal 230% zitten de pensioenfondsen tot over de oren in de problemen. De pensioenfondsen van grote Amerikaanse steden als Dallas, Chicago en Houston moeten met het schaamrood op de kaken toegeven dat ze niet meer aan hun verplichtingen kunnen voldoen. Maar niet alleen deze steden zitten op hun tandvlees, ook de publieke en private pensioenfondsen in de Verenigde Staten weten niet meer van welk hout pijlen maken.
Bij uitbreiding laten de problemen zich ook gevoelen aan deze kant van de Atlantische Oceaan. De pensioenfondsen zijn globaal ondergekapitaliseerd en dat is geen nieuw probleem. Sommige analisten leggen de bron van alle kwaad bij de grote financiële crisis van 2008-2009, maar dat is een foute veronderstelling. De kern van het probleem moet namelijk een heel stuk verder in de tijd worden gezocht.
Uiteindelijk is er sprake van 20 jaar en meer financieel mismanagement, zo stelt Lance Roberts van RealInvestmentAdvice.com. Stelselmatig werden de verplichtingen onderschat, waardoor de pensioenfondsen te weinig reserves aangelegd hebben. In april 2016 schatte Moody’s dat alleen al de Amerikaanse lokale overheden (steden en staten) een bedrag van 3500 miljard dollar te kort komen om aan al hun verplichtingen te kunnen voldoen. Het is zodoende slechts een kwestie van tijd alvorens de pensioencrisis in volle hevigheid zal losbarsten.
