Momenteel is de Duitse Bundesbank volop bezig met het repatriëren van de eigen goudvoorraad. Men zou denken dat een goede huisvader dit kostbare edelmetaal thuis zou bewaren als veilige schat om problematische jaren te overbruggen maar niets is minder waar.
Diverse landen hebben hun goudvoorraden laten bewaren in de kluizen van onder andere de Federal Reserve of The Bank of England. Nu het er naar uitziet dat er nog diverse moeilijke decennia aankomen en de veiligheid van goud nog amper is gewijzigd ten opzichte van een eeuw geleden beginnen meer en meer landen hun goudstaven te repatriëren.
Indien alle spaarders tegelijk hun tegoeden zouden ophalen bij de bank is het geweten dat er te weinig geld voorhanden is aangezien diezelfde euro meermaals in de balansen staat genoteerd om het even kortweg te schetsen. Net datgene was in de tijd van de Goudstandaard de zekerheid die de markten hadden, namelijk dat het aanwezige geld gewaarborgd werd door goud.
Nu meer en meer landen echter hun goudvoorraden terug opvragen zou men denken dat dit geen enkel probleem mag zijn omdat deze daadwerkelijk fysiek aanwezig zijn. Het pijnlijke lijkt echter te zijn dat er hier enkele grote hiaten aanwezig zijn en het blijkbaar niet zo makkelijk is om het eigen goud terug te krijgen. Qua logistiek is de officiële reden maar meer en meer stemmen in de wandelgangen beweren dat er eenvoudigweg niet eenzelfde hoeveelheid aanwezig is als er zou moeten zijn.
Repatriëring
Enkele centrale banken zijn dan ook begonnen aan het langzaam repatriëren van de eigen goudstaven. Met de repatriëring van de tegoeden van de Bundesbank komt de tweede grootste goudschat ter wereld terug in eigen handen terecht. Deze is momenteel opgeslaan in de kluizen van New York, Parijs en Londen. Tegen 2020 zou de helft van de Duitse goudreserves terug in Frankfurt moeten aanwezig zijn.
Ondertussen vertrouwt België er nog steeds op dat de eigen goudvoorraad veilig ligt. Deze overgebleven 227 ton (zou) liggen in de Bank of England en in de Bank of Canada. Het is echter zeer pijnlijk om te zien hoe ons land niet inziet dat een sterke economie nog steeds gedekt moet zijn door een echte goudvoorraad.
De vraag is echter als de repatriëring moet bekeken worden in een groter plaatje waarbij Duitsland op zeker wil spelen indien de economische situatie opnieuw ontspoort. Hiertoe zijn er diverse mogelijkheden waaronder een opnieuw ontsporen van de Griekse financiën, een verdere neergang van de euro of het uiteen vallen van Europa.
Deze scenario’s lijken allemaal onwaarschijnlijk echter meer in detail bekeken lijkt de Duitse haast om tegen 2020 een groot deel van de goudvoorraad terug thuis te hebben toch niet zo raar. Binnen enkele jaren zal namelijk blijken dat de Griekse schatkist nog steeds leeg is en er een nieuw, nog groter reddingsplan nodig zal zijn. In Europa gaat het ondertussen slechter en slechter met grote landen als Frankrijk en Italië.
In het bijzonder in Frankrijk lijken de komende 5 jaar een test te worden voor de toekomst. Economisch is het land er zeer slecht aan toe en na de volgende verkiezing zal het erop of eronder zijn om nog enigszins mee te kunnen de komende decennia.
In het Verenigd Koninkrijk ondertussen wordt er ten laatste in 2017 gestemd over een Brexit terwijl in Spanje er grote problemen zijn met Catalonië en in navolging hiervan Baskenland.
De kans dat de euro deze problemen allemaal heelhuids zal doormaken is allesbehalve zeker, toch niet in deze vorm. Er bestaat dan ook een reële mogelijkheid dat Duitsland hier nu reeds op inspeelt zodat bij een eventuele herinvoering van een Duitse Mark of een kern-euro (Duitsland + omringende landen) deze voldoende gedekt is door goud.
Waar de zaken hierboven enkel duidelijk zullen worden binnen enkele jaren is het alvast wel duidelijk dat de jacht op het kostbare edelmetaal terug volop bezig is, welke beter niet genegeerd mag worden. Deze investering is geen korte termijninvestering maar moet toch meegenomen worden in het portfolio van elke belegger.
