Eén van de belangrijkste problemen waar we mee geconfronteerd worden, is dat van de schulden. We leven in een schuldenzeepbel die haar weerga in de geschiedenis niet heeft gekend. Maar hoe is het allemaal zo ver kunnen komen? Dat is geen makkelijke vraag om een antwoord op te formuleren. Matthew Mish, kredietstrateeg bij UBS, is van mening dat de oorzaak van de huidige problemen al voor de crisis van 2007-2008 moet gezocht worden. Die was namelijk de climax van een probleem dat al veel eerder is gerezen.
Het schuldenprobleem is eigenlijk al in 2003 begonnen, meer bepaald enkele jaren na het uiteenspatten van de zeepbel in de technologiesector. Volgens Mish is het aangroeien van schulden altijd al een potentiële bron van situaties van financiële stress geweest. Hij verwijst bijvoorbeeld naar de telecommunicatiesector in de late jaren 90. De huidige situatie is echter bijgeschaafd door de centrale banken. Die hebben het financieel systeem met goedkoop geld overspoeld, waardoor uitstel van executie werd bekomen. Uitstel betekent echter ook in dit geval geen afstel.
De centrale banken hebben door hun optreden de kredietcyclus ingekort, waardoor deze niet op een normale manier zijn natuurlijk evenwicht kon hervinden. Er gingen minder bedrijven failliet dan er in normale omstandigheden failliet hadden moeten gaan, waardoor heel wat zombiebedrijven bleven bestaan. De kredietmarkt werd op een kunstmatige manier liquide gehouden, maar uiteindelijk komt loontje altijd om zijn boontje. Er zijn enkele sectoren die bijzonder kwetsbaar zijn, dit vanwege het feit dat de schulden van de bedrijven in die sector door het dak zijn gevlogen.
Dat is bijvoorbeeld het geval met de financiële sector, waar de schulden sinds 2003 met 720% zijn gestegen. In de technologiesector werd anderzijds een stijging van de schulden met 420% opgetekend. Een dergelijke stijging van de schulden vormt steevast de brandhaard van een crisis die een ongekende omvang kan aannemen. In de zwakste sectoren staan de winsten het sterkst onder druk. Volgens Mish moet vooral het segment van de hoogrenderende obligaties in de gaten gehouden worden, want daar kunnen de problemen eerst losbarsten. Een stijging van het aantal ‘defaults’ kan betekenen dat het eindspel begonnen is.
