In hoeverre mogen we onze beleidsvoerders nog geloven? Ze garanderen de veiligheid van ons spaargeld tot 100.000 euro, maar kunnen onmogelijk vertellen op welke manier ze deze garantie willen hard maken wanneer er een grote bank het water tot de lippen voelt staan. De garantiekas bevat namelijk onvoldoende geld om aan alle verplichtingen te kunnen voldoen. Politici aarzelen niet om te liegen wanneer de situatie uit de hand loopt, zodat alles wat er ons van overhand wordt verteld met een grote korrel zout moet genomen worden.
Dat ‘politici niet aarzelen om te liegen wanneer de situatie uit de hand loopt’, werd letterlijk zo gezegd door de toenmalige Luxemburgse president Juncker in 2011 op het hoogtepunt van de Griekse crisis. Diezelfde Juncker is nu president van de Europese Commissie, maar zijn woorden van 5 jaar geleden blijven hem natuurlijk achtervolgen. Want de kans is bijzonder groot dat Europa vroeg of laat met een nieuwe crisis zal geconfronteerd worden. Aan brandhaarden is namelijk geen gebrek, die zijn overal te vinden.
Het verschil met vroeger is dat de centrale banken nu de toestemming hebben om in geval van nood – op de eerste plaats wanneer een bank in moeilijkheden komt – het spaargeld van de klanten aan te slaan. We praten dan over een bail in in plaats van de beter gekende bail out, het redden van de banken met overheidsgeld. Die klanten kunnen bovendien ook nog eens flink wat geld verliezen op de obligaties uitgegeven door de banken in kwestie. Die zouden namelijk in noodsituaties aan marktprijs gewaardeerd moeten worden, wat kan aanleiding geven tot verliezen van 20 tot 50%.
De klanten van de banken kunnen dus op een dubbele manier het slachtoffer worden van de leugens die de overheden rondstrooien. Waar kan het in Europa op korte of middellange termijn mis lopen? De economen houden vooral Italië in de gaten, een land dat de 8ste economie in de wereld is. De debt-to-GDP ratio is groter dan 132% en de Italiaanse banken zitten met heel wat probleemkredieten op hun balans. De politici zullen ongetwijfeld vertellen dat er niets aan de hand is, maar het lijkt toch verstandig om een oogje in het zeil te houden.
