De media hebben al enkele dagen een vette kluif aan de Panama Papers. Het verhaal wordt uiteraard in het lang en het breed uitgesmeerd in de pers. Wie echt wil mee zijn, moet dringend naar de krantenwinkel lopen om zo veel mogelijk kranten en tijdschriften te kopen. U kan natuurlijk ook snel een online abonnement afsluiten op één van de traditionele media die ons land rijk is. Maar steeds meer mensen krijgen een vieze smaak in de mond van de hele zaak. Er is duidelijk iets mis met deze affaire. De gegevens waren namelijk al (veel) langer bekend, hoe komt het dat we nu slechts op de hoogte worden gebracht?
Het antwoord op deze vraag is nog niet helemaal duidelijk, maar dat er iets aan de hand is staat als een paal boven water. En we hebben een donkerbruin vermoeden van wat dat ‘iets’ zou kunnen kunnen zijn. De Panama Papers kaderen namelijk perfect in het kader van de op komst zijnde bail-ins. U weet of u weet niet dat de overheden het op ons spaargeld gemunt hebben om de schuldenput te dempen die ze hebben gegraven. Die is op de gewone manier niet meer te vullen, daarvoor zitten we veel te diep in de schulden.
In 2010 zette de Boston Consulting Group, nog altijd een toonaangevende think tank in de wereld, de puntjes op de i. We zullen met z’n alleen 20 tot 30% van ons spaargeld moeten inleveren om de put te vullen, aldus de economen van BCG. Deze operatie wordt momenteel in alle stilte voorbereid en het publiceren van de Panama Papers kadert perfect in dat schema. Want om ons geld te kunnen aanslaan, moet de overheid precies weten wie wat bezit. Mensen die hun geld in het buitenland in veiligheid brengen, kan ze missen als kiespijn. En dus worden deze mensen onder vuur genomen.
Vooral het afschrikeffect van de affaire mag niet onderschat worden. De man in de straat wordt er door de Panama Papers zaak nogmaals op gewezen dat hij maar beter braaf aan het lijntje loopt. Zet uw geld bij een bank in eigen land of geef uw buitenlandse rekeningen netjes aan, zo luidt de boodschap. Makkelijkheidshalve wordt daarbij over het hoofd gezien dat er nog altijd niet is aangetoond dat ook maar één van de betrokkenen zijn buitenlandse rekening niet heeft aangegeven, laat staan bedrog heeft gepleegd. De boodschap die we onthouden is dat het bezit van cash geld steeds gevaarlijker wordt. De tijd lijkt aangebroken om nog wat meer goud en zilver in huis te halen, kwestie van de financiële zekerheid te garanderen.
