We vertellen u ongetwijfeld niets nieuws wanneer we vertellen dat het huidige economische herstel hoofdzakelijk op schulden is gebaseerd. Het vervelende aan schulden is dat die ooit – vroeg of laat – terugbetaald moeten worden. Maar naarmate die schulden verder lopen, wordt dat mathematisch steeds moeilijker. Daarom stellen we hier nog eens de vraag van 1 miljoen: hoe kunnen we in hemelsnaam van al die schulden af raken?
In dat verband is een nieuw verschenen boek de moeite meer dan waard. Dr Bryan Taylor, die data verzamelt voor de Global Financial Database, bracht een boek op de markt onder de zeer tot de verbeelding sprekende titel ‘Debts, Defaults, Depression and Other Delightful Ditties from the Dismal Science’. Hierin doet hij een nauwkeurig analyse van het schuldenprobleem.
Zijn conclusie laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Geen enkele andere eeuw dan de 20ste bracht ooit meer inflatie voort. Alle landen zonder uitzondering werden ergens in de loop van die eeuw met inflatie geconfronteerd. Taylor stelde vast dat de overheden de inflatie laten galopperen wanneer ze geen andere oplossing meer zien om het schuldenprobleem aan te pakken. Wanneer ze hun schulden niet betaald krijgen, zullen ze hun munt laten ontwaarden. Wat eigenlijk overeenstemt met de inflatie de vrije hand te geven.
Dat de situatie tot dusver niet uit de hand is gelopen, heeft alles te maken met de lage rente. Taylor kwam tot de conclusie dat de rente maar tot 5% moest stijgen om de inflatie in Zweden in de jaren 90 uit de hand te laten lopen. De debt-to-GDP ratio bedroeg op dat moment ongeveer 70%. In alle delen van de wereld staat de rente momenteel lager, maar zijn de schulden hoger.
