De afgelopen maanden is het relatief stil gebleven rond Griekenland, het land dat het levend bewijs vormt dat de wereld compleet op zijn kop is gezet. Waar elders in de wereld kan het namelijk gebeuren dat links betoogt tegen extreemlinks vanwege het aankondigen van rechtse maatregelen? Wie gelooft dat de Grieken op weg zijn naar een betere toekomst, moeten we meteen een illusie armer maken. Het gaat niet beter met Griekenland, het land zit nog steeds verwikkeld in een diepe, diepe crisis.
Griekenland zakt inderdaad steeds dieper weg in een poel van armoede, waarbij sociologisch gezien een heel nieuwe klasse van armen is ontstaan. Die worden met een internationaal begrip de Neo-Poors genoemd. Die nieuwe armen verdienen zo belachelijk weinig dat het voor buitenstaanders bijna belachelijk overkomt. Die Neo-Poors verdienen namelijk minder dan de gemiddelde werkloosheidsuitkering van 360 euro. De cijfers verstrekt door het ministerie van Arbeid winden er geen doekjes om: sommige maandlonen werken zonder meer op de lachspieren, ware het niet dat de situatie voor de betrokkenen zelf ronduit dramatisch is.
126.956 werknemers verdienen bruto slechts 100 euro per maand, het betreft hier uiteraard werknemers die slechts enkele uren per week werken. Maar die er anderzijds ook niet in slagen om een beter betaalde job te vinden. 343.760 werknemers vallen in de looncategorie tussen 100 en 400 euro bruto. Ook hier betreft het mensen met een part-time baan die slechts 2 of 3 dagen per week aan de slag zijn. Ook hier stelt zich het probleem dat er zich geen betere kansen op de arbeidsmarkt aanbieden, zodat men tevreden moet zijn met wat men heeft.
432.033 Grieken verdienen maximaal 510 euro per maand, een bedrag dat uiteraard eveneens onvoldoende is om een waardige manier van te leven. Bijkomend probleem is dat steeds meer jobs van full time part time worden en dat heeft onder andere te maken met het gebrek aan concurrentiekracht van de Griekse economie. Tussen juli 2013 en juli 2016 zijn er meer dan 150.000 volwaardige banen gedegradeerd tot tijdelijke banen. Tegen die achtergrond kan het moeilijk anders dan dat de consumptiekracht van de Griekse bevolking afneemt, waardoor de crisis alleen maar scherpere vormen aanneemt.
