De centrale banken slokken een steeds groter deel van onze economie op. Elke crisis is een excuus om hun macht uit te breiden en een groter deel van de financiële activa op te kopen. Waar voordien hun macht beperkt was, houden ze zich nu zelfs bezig met het opkopen van aandelen.
Een centrale bank is een instelling die de economie probeert te plannen. Werkloosheid, inflatie, de stand van de beurs… ze proberen het allemaal tot in de puntjes te controleren. (Al zijn ze daar bijzonder slecht in, maar dat ter zijde.)
In tegenstelling tot wat velen denken is het dus een typisch socialistische instelling. In een kapitalistisch systeem wordt de markt vrij gelaten en zijn activa in privéhanden. In een planeconomie plant men alles en zijn de activa in het bezit van de overheid en haar partners.
En daar sluipt het gevaar: sinds de crisis van 2008 kopen de centrale banken steeds meer activa op. Dat is gemakkelijk want ze doen dat met geld dat ze uit het niets creëren. Zo glijden we steeds verder af naar een puur socialistische economie.
Door de diverse QE-programma’s bezit in Amerika de centrale bank nu al ongeveer 15% van de overheidsobligaties. In Japan is dit zelfs 21% en zoals u weet is ook de ECB recent begonnen met het opkopen van obligaties.
Zo werden diverse centrale banken de grootste en binnenkort misschien de énige koper van overheidsobligaties.
Maar daar houdt het helaas niet op. Niet enkel de obligatiemarkt wordt stilaan vernield, ook de beurzen worden in alle stilte genationaliseerd.
De Zwitserse centrale bank bezit bijvoorbeeld voor €83 miljard aan aandelen! Dat is 15,6% van haar balanstotaal!
De centrale banken van de VS en Japan zijn minder transparant, maar ook zij kopen steeds meer aandelen op.
Nu kan je wel zeggen dat het niet echt om een nationalisatie gaat aangezien een centrale bank geen overheidsinstelling is, maar dat is slechts een technische kwestie. De onafhankelijkheid van de centrale bank is maar schijn, lees de verhalen van beleggersactivist Erik Geenen maar eens.
In zekere zin is het erger dan een nationalisering, want een centrale bank is een orgaan geleid door een bijzonder kleine groep mensen die niet verkozen zijn.
Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov wist al dat de kapitalistische wereld langzaam aan zou communistisch worden:
“We kunnen niet verwachten dat de Amerikanen plots van het kapitalisme op het communisme overschakelen, maar we kunnen hun verkozenen helpen om de Amerikanen kleine dosissen socialisme te geven tot ze op een dag wakker worden en ontdekken dat ze communisme hebben.”, zo zei Chroesjtsjov al in 1959.
Die kleine dosissen worden alsmaar groter, wat kunnen we verwachten na de volgende beurscrisis? Daarvoor hoeven we enkel te kijken naar wat er recent in China gebeurde.
Van honderden aandelen werd de handel stilgelegd, er werd gedreigd met gevangenisstraffen voor traders die aandelen verkochten, en de overheid begon via een obscure overheidsinstelling en met geld van de centrale bank aandelen op te kopen.
Het China Securities Finance Corp bezat in juni slechts twee aandelen, nu bezit het 742 verschillende aandelen! De Chinese overheid bezit nu 6% van de totale Chinese aandelenmarkt.
De kans is groot dat men tijdens een volgende beurscrisis ook in het Westen zulke trucs zal gebruiken. Het gevolg is dat we na jaren kleine dosissen van het socialistische medicijn op een gegeven dag in een planeconomie dreigen wakker te worden… als we al niet in een planeconomie leven.
