Er zijn aardig wat zaken gaande rondom het IMF. Ten eerste Nederlands minister van Financiën en Eurogroep voorzitter Dijsselbloem, die deze week in de Nederlandse Tweede Kamer aangaf dat hij vindt dat het Internationaal Monetair Fonds met twee monden spreekt. Een uitspraak die niet te min is, maar het lijkt nog maar het begin.
Ten tweede – over gespleten tong gesproken – gaf het IMF aan dat de $3 miljard die Rusland aan de Oekraïne had geleend in 2013 geen private lening was – zoals Kiev meent – maar een intergouvernementele.
De Oekraïense regering voerde aan dat de lening uit het Russische National Wealth Fund kwam en daarom niet gebonden is aan de IMF-regels aangaande het terugbetalen van de staatsschulden. Dat was klinkklare onzin, maar het IMF ging daar in eerste instantie in mee.
Het gaf eerder deze week aan dat zij haar eigen regels zou overtreden door aan de zijde van Oekraïne te staan maar komt daar nu van terug. Het had ook niet anders kunnen doen want regels zijn regels. Met vooringenomen stelling had het zichzelf enorm in de vingers gesneden.
Ten derde wordt vandaag – na jaren vertraging – in het Amerikaanse Congres gestemd over een grotere rol voor China, Rusland en andere “opkomende economieën” binnen het IMF. Dit ten koste van Amerika’s overheersende stem binnen het instituut:
“The reforms, which have already been approved by most other IMF members, will raise the status of Brazil, China, India, and Russia, putting them among the IMF’s top 10 shareholders and giving them more influence at the global lender”
Het vertegenwoordigt de grootste verandering in het bestuur van het IMF sinds het fonds na de Tweede Wereld Oorlog werd opgericht. Het Huis van Afgevaardigden stemt vandaag over de aanname.
En als vierde en laatste punt – in navolging van ex-IMF hoofd Strauss-Kahn en voormalig directeur Rodrigo de Rato y Figaredo – wordt nu ook IMF directrice Lagarde (wederom) voor het gerecht gedaagd.
Zij wordt door een Franse rechtbank gelast om voor de rechtbank te verschijnen wegens voormalig ministerieel wangedrag. De zaak komt voort uit 2008 – toen Lagarde Frans minister van Financiën was – waarbij meer dan $400 miljoen belastinggeld toegekend werd aan de Franse zakenman Bernard Tapie.
Lagarde zal terechtstaan wegens vermeende nalatigheid in de zaak, hoewel in september de hoogste Franse aanklager aanbevolen had om het onderzoek naar haar rol in de kwestie te laten vallen.
Helaas voor Lagarde bleek dat niet voldoende.
