Die rommelkredieten bleken inderdaad bijna de nagel aan de doodskist van het financieel systeem, want dat kon alleen dankzij grootscheeps ingrijpen van de centrale banken overeind gehouden worden. In november ging Shilling nog een stapje verder: “We continue to forecast a 25% fall in median single-family house prices nationwide”.
Volgens de berekeningen van O’Byrne is de waardering van alle beurzen samen momenteel opgelopen tot het bijna ongelooflijke bedrag van 100.000 miljard dollar. Het meest verontrustende is volgens hem dat niemand zich zorgen maakt over de oververhitte en de overgewaardeerde financiële markten. Het lijkt bijna normaal dat de waarderingen door het plafond zijn gevlogen. Nochtans is dat een levensgevaarlijke situatie.
De verantwoordelijken voor deze fondsen moesten schoorvoetend toegeven dat het onmogelijk was geworden om de netto waarde van deze fondsen te berekenen omdat er gewoon geen liquiditeit meer was in de markt. Het was zodoende onmogelijk geworden om in te schatten wat de waarde van zo’n fonds nog was wat ze zaten propvol met zogenaamde subprime mortgage related securities. Of met andere woorden: waardepapieren waarvan de waarde was gebaseerd op die gevaarlijke woonkredieten.
In dat verband verwijst ze naar de uitslagen van de stress tests bij de Amerikaanse banken enkele maanden geleden. Die blijken over het algemeen probleemloos te zijn verlopen, wat voor een zekere vorm van euforie heeft gezorgd. Verschillende grootbanken hebben in reactie op de publicatie van de uitslagen van de stress tests hun dividend verhoogd en/of een terugkoopprogramma voor de eigen aandelen aangekondigd. Waarmee ze blijk geven van heel wat optimisme.
De beurskoers van Banco Popular ging vrijdag op een bepaald moment zelfs met meer dan een kwart achteruit, waarbij de vrees de kop opstak dat de bank geliquideerd zou moeten worden wanneer er geen overnemer opduikt of wanneer Banco Popular er niet in slaagt om vers kapitaal op te halen. Ignacio Cantos van ATL Capital in Madrid is van mening dat de bank uiteraard gered zal moeten worden.
Er is met andere woorden niets nieuws onder de zon. De huidige Amerikaanse regering ziet zich genoodzaakt om steeds meer schulden aan te gaan, waardoor tevens de noodzaak ontstaat om steeds meer papieren geld te drukken. De opbouw van de schuldenberg is al begonnen in de jaren 80 van vorige eeuw. Een voorlopige climax werd bereikt met de financiële crisis van 2008-2009. Maar wie had gedacht dat de overheden nu hun lesje hadden geleerd, heeft het fout voor.
We geloven dat die manipulatie veel verder gaat dan tot dusver wordt aangenomen. Ons systeem van fractional reserve banking is zo rot als kaas, maar dat wil niemand gezegd hebben. De traditionele media spannen samen met de machtshebbers om ons de indruk te geven dat alles in orde is. Economisch en financieel zouden we in de beste van alle werelden leven, wat geenszins het geval is.
Eigenlijk moeten de centrale banken nu de fakkel doorgeven aan de overheden. Het aangaan van meer schulden heeft compleet niets opgelost, integendeel zelfs. Er is misschien nog wat meer ruimte om de schuldenberg te vergroten, maar stilaan komen de limieten van deze politiek in zicht. Bovendien wordt stilaan ook duidelijk dat de strategie van het schulden aangaan gewoon niet werkt. Iedereen heeft inmiddels begrepen dat die schulden ooit terugbetaald moeten worden. Eigenlijk zijn we langzaam maar zeker de toekomst aan het opeten.
