De Amerikaanse centrale bank kampt al jaren met een serieus probleem. Ondanks het feit dat ze biljoenen dollars hebben bijgedrukt slaagt de Fed er niet in om inflatie te creëren zoals zij het willen.
Overheden en centrale banken zijn verzot op inflatie. Het zorgt ervoor dat prijzen stijgen en dat brengt voor hen vele voordelen mee. Overheidsschulden kunnen terugbetaald worden in een zwakkere munt bijvoorbeeld.
Maar ondanks de vele stimulusprogramma’s lijken centrale banken er maar niet in te slagen om de consumptieprijsindex te doen stijgen.
Jim Rickards meent te weten wat het probleem is. Hij is expert wat betreft monetaire politiek en heeft een aantal ideeën:
Opdat prijzen zouden stijgen is het niet genoeg dat er geld bijgedrukt wordt. Dit geld moet ook uitgegeven worden. Diegene die het ontvangt moet het op zijn beurt uitgeven, enzovoort, enzoverder, dat heet de circulatiesnelheid.
Het is net die circulatiesnelheid die de laatste jaren drastisch gedaald is. Iedereen voelt aan dat de economie het niet zo goed doet en dus lenen mensen minder geld en geven ze minder uit.
Deze evolutie saboteert de inspanningen van de ECB en de Fed om inflatie te creëren. Erger nog: het zorgt ervoor dat deflatie een reële mogelijkheid wordt.
Dat is iets wat overheden kost wat kost willen vermijden. Als je tot over je oren in de schulden zit wil je niet dat je die gaat moeten terugbetalen in een duurdere munt.
De laatste acht jaar heeft de Fed alles geprobeert om inflatie te proberen te veroorzaken: ze hebben de interestvoeten op nul gebracht, geld gedrukt, Operation Twist gelanceerd… en alles is mislukt.
Bij de ECB hetzelfde: een nulrente, LTRO programma’s en nu onze eigen vorm van QE… het helpt niet en de eurozone flirt zelfs met deflatie.
Wat is het laatste redmiddel dat een centrale bank kan gebruiken om inflatie te creëren? Volgens Jim Rickards in 15 minuten een ongeziene inflatie veroorzaken:
“Ze kunnen een vergadering bijeenroepen, stemmen over een nieuwe aanpak, buiten komen en aan de wereld verkondigen dat vanaf nu de prijs van goud $5000 per ounce is.”
In plaats van obligaties te kopen zal de Fed dan goud kopen als de prijs onder de $5000 zakt en verkopen als de prijs erboven komt.
Aangezien ze de interestvoeten niet meer omlaag kunnen brengen zullen ze de goudprijs naar boven brengen.
Natuurlijk zullen ze dit niet doen om goudbeleggers rijk te maken. (Hoewel die in verhouding tot de rest van de bevolking wel rijker zullen worden.) Als de prijs van goud stijgt van $1000 naar $5000 dan is dat werkelijk een devaluatie van de dollar met 80%.
Die devaluatie zal alle andere prijzen ook doen stijgen. Olie kan dan $400 kosten per vat, een filmticket $40, enz.
“Dat kan toch nooit gebeuren in een ontwikkeld land als de VS!”, zullen sommigen zeggen. In tegendeel: dit scenario heeft zich over de voorbije 80 jaar al twee keer afgespeeld!
De eerste keer was in 1933, toen Roosevelt de goudprijs 70% deed stijgen en naar $35 bracht. Hij deed zo een einde komen aan de deflatie van de grote depressie.
De tweede keer was in de jaren ’70, toen Nixon weigerde nog langer dollars om te ruilen voor een vaste hoeveelheid goud. De goudprijs maakte een sprong van $35 tot $800. In vijf jaar tijd verloor de dollar de helft van zijn waarde!
Rickards meent dat daarom goud een ideale bescherming is zowel tegen inflatie zoals in de jaren ’70, maar ook tegen deflatie zoals in de jaren ’30.
“Aangezien zowel inflatie als deflatie mogelijk zijn vandaag, behoort goud in elke portfolio als bescherming tegen deze extremen.”, zo besluit Rickards.
