Bill Gross, in zijn periode bij Pimco bekend onder als de ‘bond king’ (de obligatiekoning) stelde deze week een pertinente vraag aan de centrale banken: ‘En jongens, hoe is de stand van zaken?’. Daarbij beseft Gross maar al te goed dat hij het antwoord op deze vraag niet zal krijgen. Want zelfs een klein kind kan zien dat de zaken niet goed gaan. De centrale banken weten niet meer van welk hout pijlen maken, maar vertikken natuurlijk om dat te zeggen.
De centrale bankiers hebben nochtans hun uiterste best gedaan om de economische motor weer aangezwengeld te krijgen. De rente tot nul laten zakken heeft geen zier geholpen, in uiterste nood hebben ze nu het wapen van negatieve rentevoeten van stal gehaald. Maar we kunnen nu al voorspellen dat dit niet meer is dan een daad van wanhoop. Want ook die negatieve rentevoeten zullen geen zoden aan de dijk brengen.
Eigenlijk spannen de centrale banken het paard achter de wagen. Alles is er op gericht om de consumenten meer te doen consumeren en om de bedrijven meer te doen investeren. Maar eigenlijk zit het schoentje heel ergens anders gebonden. Het probleem situeert zich niet aan de vraag- maar aan de aanbodzijde. Er is te veel aanbod aan van alles en nog wat, onder andere door de enorme productiemachine die in China op gang is gekomen.
Ganse industriesectoren worden met de ondergang bedreigd wegens goedkoop overaanbod. Een goed voorbeeld daarvan is de staalsector. In alle landen, ook in België, wordt aan de alarmbel getrokken omdat de staalsector in zijn geheel dreigt te verdwijnen als gevolg van goedkoop aanbod op de wereldmarkt. In België werken nog altijd 25.000 mensen in deze sector. Dat de grondstoffen- en de oliebedrijven op apengapen liggen, hoeven we u ongetwijfeld niet komen vertellen.
De verkopen bij een bedrijf als Caterpillar, traditioneel een goede barometer voor de toestand van de wereldeconomie, zijn al 3 jaar lang maand op maand gedaald. Iets wat nog nooit voordien is gebeurd. Het lijkt onwaarschijnlijk dat de centrale banken een pasklare oplossing voor dit probleem uit de mouw kunnen toveren. Daarom dat er ook geen antwoord kwam op de vraag van Gross. Blijkbaar geloven de centrale bankiers dat hun wanhopige pogingen om de rente zo diep mogelijk te duwen uiteindelijk toch succes zal kennen. De kans dat ze zullen slagen, is zo goed als onbestaande. Jammer, maar helaas.
